Muziek hard, zacht of uit?
Hard natuurlijk. Gewoon even lekker volume op 10 tijdens de warming up, lekker inschieten op het ritme en jezelf oppeppen voor de wedstrijd. Maar daar gaat dit stukje nu net niet over.
Dit stukje gaat over dat allereerste moment waar je misschien al heel lang op hoopt of juist tegenop kijkt. Heb je net het rijbewijs gehaald, iedereen natuurlijk super blij, komt daar het moment dat je bent ingedeeld voor het rijden naar een uitwedstrijd. Je hebt immers het rijbewijs, mag papa’s auto lenen, en zal toch een keer over die horde heen moeten. Of zoals Aniek tijdens het lessen nog zei “Echt nooit van mijn leven dat ik dat ga doen”. Of neem nou Lonneke, haar eerste rit was wel bijzonder. Eerst die uitwedstrijd bij Reflex in de laatste seconde verliezen, daarna met 3 meiden op de achterbank (en ik op de bijrijdersstoel) dat relatief kort stukje weer terug naar de club. Geëmotioneerd, zeg maar gerust kwaad en teleurgesteld, even het volume harder. Dit geweldige liedje mag en kan je natuurlijk niet zacht luisteren. Even de frustratie eruit gooien en boven de muziek uit meeblerren, allemaal. En dan komt zo’n rood licht wel heel snel dichterbij, die stond net toch nog op groen????
Het kan natuurlijk ook het geval zijn dat je nog helemaal niet ingedeeld bent, zoals bij Bram. Die gaat dit stukje natuurlijk 5 keer opnieuw lezen. Voor Piet is het tegenovergestelde het geval, die kan het zichzelf niet meer herinneren (of is het snel weer vergeten). Bij zijn nieuwe club (huh, zeker een overstap gemaakt naar een studentenvereniging….) gaat de muziek standaard hard en wordt er uit volle borst meegeblérd. Minoesch weet het nog als de dag van gister: onvergetelijk. Iedereen lekker kletsen en zij gewoon cruisen in de waggie.
Bij Geeske ging het heel relaxed, ze had natuurlijk al de vuurdoop gehad van die 2 etterbakken van broers. Die zouden haar wel even het fijne kneepje van het autorijden bijbrengen. Heb je dit gezien, heb je dat gezien, weet je de weg wel, dit is een schakelauto en ga je nog schakelen. Oké, dit heeft ze niet gezegd maar zou best gebeurt kunnen zijn als je de Batenburgjes een beetje kent. Voor haar was de eerste rit heel simpel “Dit doe ik wel even”. Goed voorbereid en relaxed rijden, ze kende de route, auto zat vol en de sfeer zat er goed in. De een riep linksaf, de ander rechtsaf. Geen paniek, gewoon rustig 3 keer nadenken bij elke rotonde, elk verkeerslicht en zorgen dat je de juiste afslag neemt. Even terug de focus in en net doen of je alleen in de auto zit.
En dan heb je natuurlijk ook altijd de uitschieters, die ene persoon waarvan je tijdens de lessen al weet; die komt er wel, alleen weet niemand hoe. Waarvan je weet; muziek op 10, subwoover, boombox met dubbele versterkers in de kofferbak. Qmusic het foute uur zal je niet snel horen, chips, nootjes en een ingebouwde biertap. Waarbij je op de parkeerplaats al hoort dat hij op de snelweg rijdt. En waarvan je weet dat de muziek nog harder gaat op het parkeerterrein van de tegenstander. Die moeten je natuurlijk horen aankomen. En wij denken niet dat Wayne daar klassieke muziek heeft laten horen. We kunnen het nummer opnoemen, alleen is niet helemaal geschikt voor de jongste lezers onder ons.
Voordat u denkt “wat is dat voor een rijschool en wat leert die instructeur aan zijn leerlingen?”. Harde muziek leren wij dus niet, wij leren de focus en de verantwoordelijkheid te houden. Veilig heen en veilig terug. Alleen weten wij ook dat er andere regels gelden bij een uitwedstrijd, zo lang het veilig gaat en iedereen weet wat hij doet, doen wij net of we het niet horen. Knallen met die boxen dus.
Veel luister en rijplezier.
